Lisansüstü Öğrenciler Gerçek Hayatları İçin Mantıklı Olan Doktora Programına İhtiyaç Duyarlar

“The New PhD: How to Build a Better Graduate Education[1]” adlı yazıda profesör ve üniversite başkanı Robert Weisbuch ve ben, lisansüstü programlarının doktora öğrencilerini üniversite sınıfları veya laboratuvarları dışında sahip olabilecekleri işler için hazırlamadığını savunuyoruz.

1960’larda, doktora programlarının öğrencileri profesör olmaya hazırlamanın mantıklı olduğu bir dönem vardı. Bu kısa savaş sonrası dönemde, profesörler için doktora sahiplerinden daha fazla iş vardı. Fakat o zamanlar çoktan geçti. Profesörlük şu anda çok az ve doktoralı insanların çoğu akademi dışında çalışıyor.

“The New PhD: How to Build a Better Graduate Education[1]” adlı yazıda profesör ve üniversite başkanı Robert Weisbuch ve ben, lisansüstü programlarının doktora öğrencilerini üniversite sınıfları veya laboratuvarları dışında sahip olabilecekleri işler için hazırlamadığını savunuyoruz. Bu kapsamda Lisansüstü eğitim için, mezunları akademinin hem içinde hem de dışında işleri yerine getirmeye yönlendiren yeni bir tasarım öneriyoruz.

Doktorayı Yeniden Düşünmek

Pek çok yüksek vasıflı doktora sahibi, toplum genelinde iş aramak yerine, profesör olarak tam zamanlı işler bulma umuduyla, – düşük ücretlerle – ders veriyor. Bu durum akademik dünyayı değersizleştiriyor.

Sorunun, yoğun bir akademide kalma arzusuyla başladığını iddia ediyoruz. Profesörlük işleri her zamankinden daha azdır, ancak doktora eğitimi öğrencileri bu işleri diğerlerinden daha fazla istemeye teşvik eder.

Profesörler, öğrencileri yüzleşecekleri gerçek alternatif zorluklara hazır olmaları konusunda eğitmek yerine nadir bir durumu modellemektedirler. Örneğin; beşeri bilimlerle uğraşan işyerlerinde, insanların başkalarıyla işbirliği içinde olmasına fırsat verilirken, bilim adamları kendi alt alanlarında dar bir şekilde uzmanlaşmaya teşvik edilir.

Her iki durumda da, proje ekiplerinde çalışmak ve çalışmalarını uzman olmayan kitlelere benimsetmek de dahil olmak üzere çok çeşitli beceri ve kapasiteleri teşvik eden bir müfredatın lisansüstü öğrencilere daha iyi hizmet edeceğine inanıyoruz. Araştırmamız, böyle bir programın daha fazla renkli insanı ve daha fazla kadını çekeceğini ve mezunların günümüz iş piyasasında daha rekabetçi olacağını ortaya koyuyor.

Neden Kimse Umursasın Ki?

Doktora müfredatı liberal sanat müfredatını şekillendirir çünkü doktora programları liberal sanatlar derslerini öğreten çoğu profesörü eğitir ve üniversitelerin liberal sanatları tasarlama ve öğretme şekli ilkokulları, liseleri ve eğitim piramidinin diğer tüm düzeylerini etkiler.

Biz, burs açısından zengin olan ancak çok daha az hermetik olan bir akademik deneyim görmek istiyoruz. “Yeni Doktora” da, öğrencilerin karşılaşacakları çeşitli kariyer sonuçlarının farkına varırken disiplin uzmanlığı sunan programların gerçek hayattan örneklerini sunuyoruz.

Lowa Üniversitesi Obermann Merkezi’ndeki yeni bir beşeri bilimler doktora programı ve Duke Üniversitesi’ndeki Çok Yönlü Hümanistler programı bu kapsamda örnek verilebilir. Onlar, lisansüstü öğrencisi stajyerlerini üniversite dışındaki çeşitli iş yerlerine yerleştiriyorlar.

Lehigh Üniversitesi ve diğer okullar, müfredatlarını yeniden tasarlamak ve mezunlarını gerçekten karşılaşacakları işlere hazırlamak için mezunların kariyer verilerini kullandılar. Örneğin, bölüm son zamanlarda yazılı talimatlara bir sertifika programı da ekledi.

Lehigh’inkine benzer programlar, öğrenciler ilerledikçe bireysel olarak onlara tavsiyelerde bulunmak için daha küçük öğrenci gruplarını kabul eder. Doktora eğitimine yönelik de bu yaklaşımı destekliyoruz ve bir programın yalnızca dikkatli ve özenli bir şekilde tavsiyede bulunabileceği kadar çok öğrenciyi kabul etmesi gerektiğine inanıyoruz.

Renkli İnsanlara ve Kadınlara Değer Vermek

Doktora öğrencileri, ülkenin genel demografisine benzemiyor. Siyah Amerikalılar, Latinler ve Yerli Amerikalılarla birlikte ABD nüfusunun yaklaşık% 30’unu oluşturuyor, ancak ABD’ daki doktora programına kayıtlı nüfusa baktığımızda bu oranın %15 olduğunu görüyoruz. Buna ek olarak, kadınlar lisansüstü STEM programlarında çok az temsil edilmektedir[2].

Kadınlar ve beyaz olmayan insanlar kapıdan içeri girdiklerinde, genellikle kurumlarından destek almadıklarını hissederler. 2014 yılında yapılan bir araştırma[3], davranışsal ve sosyal bilimlerdeki Siyah ve Latin doktora öğrencilerinin yarısından daha azının yedi yıl içinde doktora derecesi aldığını tespit etti. Üçte birinden fazlası ise programlarını bitirmeden bıraktı.

Enstitüler, lisans hattına ve hatta liselere bakarak daha çeşitli öğrencileri işe alabilir. Birçok lisans programı kapsamında, ağırlıklı olarak marjinal gruplardan gelen öğrenciler yer almaktadır. Ancak, lisansüstü okullar çok daha küçük nitelikli ve ilgili aday havuzu içinde rekabet etmektedir ve bu tür bir işe alım, departman bütçelerini zorlayabilir.

Bunu yapmanın bir yolu, lisansüstü fakültenin gençleri kendi alanları hakkında heyecanlandırmak için her seviyedeki öğretmenlerle birlikte çalışmasını sağlamaktır. New York Şehir Üniversitesi bunu, yeterince temsil edilmeyen gruplardan lisans ve yüksek lisans öğrencilerini akademik kültüre çeken Pipeline Programı ile başarılı bir şekilde gerçekleştirdi. Anketler, bu tür sosyal katılımın yetersiz temsil edilen öğrencileri lisansüstü eğitim almaya ikna etmeye yardımcı olduğunu söylüyor.

CUNY’de ve başka yerlerde, her kökenden gelen öğrenciler adına, doktora eğitimini doktora sahiplerinin karşılaştığı gerçekliğe daha özenli hale getirmek için çalışmalar yapılıyor. Kitabımız bu işi anlatıyor ve gün ışığına çıkarıyor.

 

Çeviren: Av. Gülfem Kocaoğlu

Kaynak: The Conversation

[1] The New PhD | Johns Hopkins University Press Books (jhu.edu)

[2] Ayrıntılı bilgi için bkz. https://theconversation.com/us/newsletters/the-daily-3?utm_source=TCUS&utm_medium=inline-link&utm_campaign=newsletter-text&utm_content=deepknowledge

[3] Study finds serious attrition issues for black and Latino doctoral students (insidehighered.com)